Eigenzinnige hoofdpersonages in Emily Wildes encyclopedie der feeën van Heather Fawcett

Cambridge-professor Emily Wilde, de hoofdpersoon van ‘Emily Wildes encyclopedie der feeën’ van Heather Fawcett, is een geniale geleerde, een nauwgezette onderzoeker en de voornaamste expert op het gebied van feeën. Maar op sociaal vlak is ze minder sterk; ze geeft de voorkeur aan het gezelschap van haar boeken, haar hond en het feeënvolk. Terwijl ze in Hrafnsvik onderzoek doet naar feeën, mengt haar academische rivaal Wendell Bambleby zich in haar leven. Naarmate Emily steeds dichter bij het ontrafelen van de geheimen van de feeën komt, komt ze ook op het spoor van een ander mysterie: wie is de echte Bambleby?

Emily Wildes encyclopedie der feeën is het eerste deel van de Emily Wildes-serie, waarvan er ten minste drie delen zullen verschijnen. Het verhaal is geschreven in dagboekvorm, waar ik in het begin wel even aan moest wennen. Het was daardoor beschrijvender van aard dan wat ik normaal graag lees, maar het werkte voor dit verhaal goed. Hier en daar stonden voetnoten met extra uitleg over bepaalde theorieën over de feeën. Dit voegde niet heel veel toe, maar had ergens ook wel weer zijn charme. Het waren er in ieder geval niet zoveel dat ze het verhaal constant onderbraken.

Een rijke feeënwereld

Emily is een soort etnograaf die de verschillende feevolkeren in kaart brengt. Ik hou wel van ontdekkingsreizen en het leren kennen van onbekende culturen en volkeren – of deze nu fictief zijn of niet. Het boek lag daardoor wel in mijn straatje. De auteur heeft een rijke feeënwereld geschapen, waarbij ieder soort zijn eigen kenmerken heeft. Er zijn ook verschillende mythes in opgetekend die Emily tijdens haar veldwerk heeft gehoord. Deze korte, sprookjesachtige verhalen vond ik ook sterk en voegden ook iets toe aan de rode draad.

Eigenzinnige hoofdpersonages

De personages spraken me ook aan. Emily toont kenmerken van het autistische spectrum zonder dat dit verder benoemd wordt. Ze is op sociaal gebied niet heel handig – op een onschuldige manier – en ze kwam daardoor over als een heel puur karakter die heel direct is. Hoewel ze aanvankelijk enkel om de wetenschap geeft, is het mooi om te zien hoe haar hart op een kiertje komt te staan en ze zich uiteindelijk aan de verschillende dorpsbewoners hecht.

Haar tegenspeler is de geheimzinnige Wendell. Aanvankelijk wordt hij nogal verwend en vervelend neergezet en ergert Emily zich groen en geel aan hem – en tegelijkertijd is hij iemand die heel makkelijk met haar nukken kan omgaan. Al snel wordt duidelijk dat hij zelf feeënbloed in zich heeft. Wat ik leuk – en verfrissend – vond is dat Emily dit allang vermoedde. Het is niet een of andere grote onthulling en ze reageert er verder heel laconiek op. De dynamiek tussen deze twee was leuk, ze speelden goed op elkaar in. Gaandeweg wordt het duidelijk dat ze wat romantische gevoelens voor elkaar ontwikkelen. Dit was subtiel gedaan, wat goed past bij Emily – die dit door haar gebrek aan empathie zelf totaal niet doorhad. Het was heel onschuldig allemaal. Aangezien we tegenwoordig veel boeken zien waar ze elkaar al na één bladzijde de kleren van het lijf willen rukken, was dit boek een fijne tegenhanger.

Cozy fantasy?

Het verhaal wordt beschreven als een cozy fantasy, waardoor ik geen verhaal met een hoog tempo had verwacht. Dit klopte ook wel, het verhaal kabbelt rustig voort. Het verveelde mij niet, toch was het ook niet moeilijk om het boek even weg te leggen. Het verhaal is inderdaad cozy in de zin dat het zich in een klein dorp afspeelt, met een kille hut die door Wendell gezellig wordt gemaakt met allerlei tierelantijntjes en waar wat kopjes thee worden gedronken in het gezelschap van een trouwe viervoeter. Toch zijn de feeën behoorlijk bruut en kreeg ik er niet echt een hartverwarmend gevoel van. Er stond ook veel op het spel en het las eerder als een sprookje met een lichtduistere ondertoon.

Conclusie

Emily Wildes encyclopedie der feeën is het eerste deel van een serie waarin twee wetenschappers onderzoek doen naar het geheimzinnige feeënvolk. Ontmoetingen met deze gevaarlijke wezens verlopen natuurlijk niet altijd even soepel, waardoor het af en toe best spannend wordt en het boek wat minder cozy is dan je zou verwachten. De twee hoofdpersonages zijn onderscheidend, hebben een leuke vibe en trekken je mee in een sprookjesachtig avontuur. Hoewel dit het eerste deel van een serie is, is dit eerste deel goed afgerond en vermoed ik dat het vervolg zich in een heel ander deel van de wereld zal afspelen dan het ijskoude IJsland.

Natascha van Limpt

Natascha heeft archeologie gestudeerd en zich na het afronden van haar studie helemaal op de schrijverswereld gestort. Ze is auteur van onder andere de Luotisade-trilogie en verricht als redacteur werkzaamheden voor verscheidene (fantasy)uitgevers. Ze doet niets liever dan in fictieve werelden ronddwalen, of dat nu tijdens het lezen, het kijken van series of het schrijven van verhalen is. Hoewel Midden-Aarde een speciaal plekje in haar hart heeft, geniet ze ook ontzettend van het werk van Nederlandse auteurs, zoals Dianne Arentsen, Nanouk Kira en Patty van Delft.

Laat een berichtje achter

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwe avonturen in Emily Wildes Atlas der Anderlanden van Heather Fawcett

De cozy fantasy waar we in 2025 naar uitkijken

Mooie folklore in Emily Wildes compendium der verloren verhalen van Heather Fawcett

Levensechte personages in Flowerheart van Catherine Bakewell