Emily Wilde staat op het punt haar gevaarlijkste academische project ooit aan te gaan. Het bestuderen van een fae-koninkrijk als koningin. Samen met haar verloofde Wendell Bambleby belandt ze midden in de gevaarlijke intriges van de fae. Wendells moordlustige stiefmoeder heeft een dodelijke vloek uitgesproken, en nu moet Wendell zijn magie en Emily haar kennis van verhalen gebruiken voor een oplossing – voordat ze alles verliezen wat hen dierbaar is.
Een vloek waardoor het rijk in verval raakt
Emily Wildes compendium der verloren verhalen is het afrondende deel van de Emily Wildes-trilogie, waarin Emily en haar verloofde eindelijk Wendells koninkrijk binnengaan om zijn stiefmoeder van de troon te stoten. Dit gaat vrij gemakkelijk, aangezien de vrouw al op sterven na dood is. Wendell kan er eigenlijk gewoon meteen op gaan zitten. De uitdaging ligt dan ook in het bestrijden van de vloek die zijn stiefmoeder heeft uitgesproken, waardoor zijn rijk afsterft. Hiermee heeft het boek een andere insteek dan de vorige twee delen. Hier waren ze eerst op zoek naar een doorgang naar het feeënrijk en werden er heel veel pagina’s gevuld werden met conversaties met de lokale bewoners en dwalen door prachtige omgevingen. Alhoewel: ook nu moeten ze met de lokale bevolking spreken om te ontdekken waar de koningin is gebleven en maken ze ook menig ritje door de wildernis. Het verloopt allemaal alleen wat vlotter. Tegelijk ligt het tempo van het verhaal net als in de voorgaande delen vrij laag en zijn de actiemomenten snel voorbij.
Lees ook onze recensies van Emily Wildes encyclopedie der feeën en Emily Wildes Atlas der Anderlanden.
Folklore en sprookjes als leidraad
Net als in het tweede deel, miste ik ook hier het sprankje magie dat er in het eerste deel wel was. Doordat Wendell en Emily al wat langer samen zijn, is het hun kenmerkende ‘gebekvecht’ wat minder – wat humor aan het verhaal toevoegde – en ze brengen een behoorlijk deel van elkaar gescheiden door. Dat vond ik jammer, omdat Wendell juist iemand is die ‘smaak’ aan het verhaal toevoegt: Emily’s kijk op de wereld is toch vooral nuchter en analyserend en door de dagboekvorm is de spanning ook nu minimaal. In dit verhaal worden twee duistere plekken geïntroduceerd waar de feeën nogal huiverig over zijn: toch worden personages vrij gemakkelijk uit zulke plekken gered.
Wat ook een beetje een dubbel gevoel gaf, waren de verhalen die Emily’s leidraad waren bij het verbreken van de vloek. Enerzijds vond ik het gaaf dat zogenoemde sprookjes en folklore zo verweven zijn met de wereld van de feeën dat ze als gids kunnen dienen. Anderzijds staarde Emily daar zo ontzettend blind op dat het wat naïef en ongeloofwaardig aanvoelde. Het maakte haar wat passiever, doordat ze ervan overtuigd was dat alleen verloren verhalen haar problemen konden oplossen.
Conclusie
Emily Wildes compendium der verloren verhalen is een prima slot van de Emily Wildes-trilogie. Het verhaal had wat mij betreft echter niet over drie boeken uitgesmeerd te zijn. De magie van het eerste boek kwam niet terug en het tempo lag over het algemeen net wat te laag om je erin te verliezen. Toch zorgen de dagboekvorm waarin het verhaal geschreven is, de setting aan het begin van de twintigste eeuw en de focus op (fictieve) folklore ervoor dat dit een serie is die zich duidelijk van andere fantasyreeksen onderscheidt.
Laat een berichtje achter